امام علی (ع) به تهدیدات نظامی معاویه چگونه پاسخ داد؟

امام علی (ع)در نامه 64 کتاب شریف نهج البلاغه در پایخ به تهدیدات معاویه فرمود:چنانکه گفتى ما و شما ، پیش از اسلام دوست بودیم و با هم بودیم و دیروز  اسلام میان ما و شما جدایى افکند ، که ما ایمان آوردیم و شما کافر ماندید .امروز هم ما استوار ایستاده ایم و شما به فتنه گراییده  اید و اسیر هوا شده  اید .

امام در ادامه می فرماید:هیچ یک از مسلمانان قوم شما ، جز به اکراه ، اسلام نیاوردند ، آن هم پس از آنکه سران عرب به رسول الله (ص) گرویده بودند . گفتى که طلحه و زبیر را من کشته ام و عایشه را آواره و رسوا ساخته ام و میان بصره و کوفه فرود آمده  ام ، این کارى است که تو از آن برکنار بودى . پس تو را چه زیان رسید که باید از تو پوزش خواست . 

امام در ادامه تهدیدها و بهتان های معاویه می فرماید:گفتى که با مهاجران و انصار به دیدار من خواهى آمد ، و حال آنکه ، آن روز که برادرت اسیر گردید یعنى در فتح مکه  هجرت پایان گرفت. اگر شتاب دارى ، قدرى بیارام . سزاوار آن است که من به سوى تو در حرکت آیم که خدا مرا برانگیخته است که تو را کیفر دهم . و اگر تو به سوى من در حرکت آیى ، چنان است که شاعر بنى اسد گوید:مستقبلین ریاح الصیف تضربهم بحاصب بین اغوار و جلمود « روبروى بادهاى تابستان ایستاده  اند باد بر آنها ریگ مى  افشاند و آنها میان زمینهاى پست و صخره ها گرفتار آمده  اند . »

 امام علی (ع) با پاسخی شایسته به معاویه می فرماید:هنوز آن شمشیر که با آن جد مادرى تو را و دایى تو را و برادرت را کشتم با من است . به خدا سوگند ، تو چنانکه دریافتم دلى فرو بسته دارى و خردى اندک .شایسته است درباره تو بگویند که از نردبامى فرا رفته اى و از آن فراز منظره اى ناخوشایند مى  بینى و هر چه بینى به زیان توست نه به سود تو . زیرا در طلب گمشده  اى هستى که از آن تو نیست و ستورى را مى  چرانى که از آن دیگرى است . 

امام در ادامه جملات خود به معاویه می فرماید:مقامى را مى طلبى که سزاوار آن نیستى و نه از معدن آن هستى . چه دور است گفتار تو از کردارت . چه همانندى با عموها و داییهایت ، که آنها را شقاوتشان و آرزوهاى باطلشان واداشت که رسالت محمد ( ص) را انکار کنند و چنانکه مى دانى در ورطه هلاکت افتادند . نتوانستند هیچ حادثه عظیمى را دفع کنند یا از حریم خود دفاع نمایند ، زیرا در برابر ، مردان شمشیر زنى بودند که میدان نبرد را پر کرده بودند و در رزم سستى نمى نمودند . 

امیرالمومنین در مورد شایعات در باب قتل عثمان نیز می فرماید:درباره قاتلان عثمان فراوان سخن مى گویى . نخست باید در بیعت با من همان کنى که دیگر مردم کرده اند . سپس ، با آنان پیش من به داورى نشینى تا تو را و ایشان را به هر چه کتاب خداى تعالى حکم کند ، ملزم سازم . اما آنچه اکنون مى  گویى و مى  خواهى ، فریفتن کودک است از شیر در آغاز از شیر باز گرفتنش . و سلام بر کسى که شایسته آن باشد.

(0 لایک)